Ang mga bali sa bukung-bukong ay isa sa mga pinakakaraniwang uri ng mga bali sa klinikal na kasanayan. Maliban sa ilang Grade I/II rotational injuries at abduction injuries, karamihan sa mga bali sa bukung-bukong ay kadalasang kinabibilangan ng lateral malleolus. Ang Weber A/B type lateral malleolus fractures ay karaniwang nagreresulta sa stable na distal tibiofibular syndesmosis at maaaring makamit ang mahusay na pagbawas sa direktang visualization mula distal hanggang proximal. Sa kabaligtaran, ang C-type na lateral malleolus fractures ay nagsasangkot ng kawalan ng katatagan sa lateral malleolus sa tatlong axes dahil sa distal na tibiofibular na pinsala, na maaaring humantong sa anim na uri ng displacement: pagpapaikli/pagpapahaba, pagpapalapad/pagpapaliit ng distal na tibiofibular space, anterior/posterior displacement sa sagittal plane, medial/lateral tilt sa coronal plane, rotational displacement, at mga kumbinasyon ng limang uri ng pinsalang ito.
Maraming nakaraang pag-aaral ang nagpakita na ang pagpapaikli/pagpapahaba ay maaaring masuri sa pamamagitan ng pagsusuri sa Dime sign, Stenton line, at tibial-gapping angle, bukod sa iba pa. Ang pag-aalis sa mga coronal at sagittal na eroplano ay maaaring masuri nang mabuti gamit ang mga frontal at lateral fluoroscopic view; gayunpaman, ang rotational displacement ay ang pinaka-mahirap na tasahin sa intraoperatively.
Ang kahirapan sa pagtatasa ng rotational displacement ay partikular na nakikita sa pagbawas ng fibula kapag ipinapasok ang distal na tibiofibuler screw. Karamihan sa mga literatura ay nagpapahiwatig na pagkatapos ng pagpasok ng distal tibiofibular screw, mayroong isang 25%-50% na paglitaw ng mahinang pagbawas, na nagreresulta sa malunion at pag-aayos ng fibular deformities. Ang ilang mga iskolar ay nagmungkahi ng paggamit ng regular na intraoperative CT assessments, ngunit ito ay maaaring maging mahirap na ipatupad sa pagsasanay. Upang matugunan ang isyung ito, noong 2019, ang koponan ni Propesor Zhang Shimin mula sa Yangpu Hospital na kaanib sa Tongji University ay naglathala ng isang artikulo sa internasyonal na orthopedic journal *Injury*, na nagmumungkahi ng isang pamamaraan para sa pagtatasa kung ang lateral malleolus rotation ay naitama gamit ang intraoperative X-ray. Ang panitikan ay nag-uulat ng makabuluhang klinikal na pagiging epektibo ng pamamaraang ito.
Ang teoretikal na batayan ng pamamaraang ito ay na sa fluoroscopic view ng bukung-bukong, ang lateral wall cortex ng lateral malleolar fossa ay nagpapakita ng isang malinaw, patayo, siksik na anino, parallel sa medial at lateral cortices ng lateral malleolus, at matatagpuan sa gitna hanggang sa labas isang-katlo ng linya na nagkokonekta sa medial at lateral cortices ng lateral malleolus.
Ilustrasyon ng ankle fluoroscopic view na nagpapakita ng positional na relasyon sa pagitan ng lateral wall cortex ng lateral malleolar fossa (b-line) at ang medial at lateral cortices ng lateral malleolus (a at c lines). Karaniwan, ang b-line ay matatagpuan sa panlabas na isang-ikatlong linya sa pagitan ng mga linya a at c.
Ang normal na posisyon ng lateral malleolus, panlabas na pag-ikot, at panloob na pag-ikot ay maaaring makagawa ng iba't ibang mga pagpapakita ng imaging sa fluoroscopic view:
- Ang lateral malleolus ay umiikot sa isang normal na posisyon**: Isang normal na lateral malleolus contour na may cortical shadow sa lateral wall ng lateral malleolar fossa, na nakaposisyon sa panlabas na isang-ikatlong linya ng medial at lateral cortices ng lateral malleolus.
-Lateral malleolus external rotation deformity**: Lumilitaw ang lateral malleolus contour na "sharp-leafed," ang cortical shadow sa lateral malleolar fossa ay nawawala, ang distal na tibiofibuler space ay lumiliit, ang Shenton line ay nagiging discontinuous at dispersed.
-Lateral malleolus internal rotation deformity**: Ang lateral malleolus contour ay lumilitaw na "hugis-kutsara," ang cortical shadow sa lateral malleolar fossa ay nawawala, at ang distal na tibiofibuler space ay lumalawak.
Kasama sa koponan ang 56 na mga pasyente na may C-type na lateral malleolar fractures na sinamahan ng distal tibiofibular syndesmosis injuries at ginamit ang nabanggit na paraan ng pagsusuri. Ang postoperative CT re-examinations ay nagpakita na 44 na pasyente ang nakamit ang anatomic reduction na walang rotational deformities, habang 12 na pasyente ang nakaranas ng banayad na rotational deformity (mas mababa sa 5°), na may 7 kaso ng internal rotation at 5 kaso ng external rotation. Walang mga kaso ng katamtaman (5-10°) o malubha (higit sa 10°) panlabas na mga deformidad sa pag-ikot na nangyari.
Ang mga nakaraang pag-aaral ay nagpahiwatig na ang pagtatasa ng lateral malleolar fracture reduction ay maaaring batay sa tatlong pangunahing mga parameter ng Weber: parallel equidistance sa pagitan ng tibial at talar joint surface, continuity ng Shenton line, at ang Dime sign.
Ang mahinang pagbawas ng lateral malleolus ay isang pangkaraniwang isyu sa klinikal na kasanayan. Habang ang wastong pansin ay ibinibigay sa pagpapanumbalik ng haba, ang pantay na kahalagahan ay dapat ilagay sa pagwawasto ng pag-ikot. Bilang isang joint-bearing joint, ang anumang malreduction ng bukung-bukong ay maaaring magkaroon ng mga sakuna na epekto sa paggana nito. Ito ay pinaniniwalaan na ang intraoperative fluoroscopic technique na iminungkahi ni Propesor Zhang Shimin ay makakatulong sa pagkamit ng tumpak na pagbawas ng C-type lateral malleolar fractures. Ang pamamaraan na ito ay nagsisilbing isang mahalagang sanggunian para sa mga frontline clinician.
Oras ng post: May-06-2024
